دموکراسی در نود دقیقه

فوتبال ژاپنی بار دیگر پا به میدان گذاشت

PES نامی‌ست که هر گیمر آماتور و هاردکوری نام آن را شنیده است.از سال‌های نه چندان دور شاهد رقابت پرو با رقیب دیرینه‌اش یعنی فیفا بوده‌ایم و به قول خود الکترونیک آرتزی‌ها فیفا برای زمین زدن پرو ساخته شده! پرو نه تنها نامی‌است که همه آن را شنیده اند بلکه تا به حال رکورد‌های فروش را چندین بار جا به جا کرده و در جدول فروش شرقی‌ها همیشه بین رتبه‌ی پنج و شش جا به جا می‌شوند.هر چند که در نظر غربی‌ها این بازی یک جوک بزرگ در ژانر اسپورت است ولی قابل توجه است که PES 2006 به عنوان بهترین بازی ورزشی انتخاب شد و هم‌چنین تا کنون نامش در بین پرفروش ترین بازی های پلی‌استیشن 2 دیده می‌شود.شماره‌‌ی قبلی بازی هم به عنوان تمام کننده‌ فرمالیته‌ی کار پلی‌استیشن 2 عرضه شد که آن را به یک بازی کاملا متفاوت تبدیل می‌کرد.شش سال از انتشار افسانه‌ی سری گذشته است و تا کنون هواداران سری نه تنها هیچ پرو خوبی بازی نکرده اند بلکه برای شماره‌ی جدیدش انتظار هم نمی‌کشیدند.در سال‌های اخیر هر وقت وارد کلوپی می‌شدم و به دوستان پیشنهاد پرو بازی کردن می‌دادم در جواب یا لقب “آماتور” می‌گرفتم یا نیش‌خندی بر لبان غربی دوستان نقش می‌بست ولی هنوز هم به کونامی اعتقاد داشتیم… یک هوادار PES یا نباید از محبوبش دفاع می‌کرد و یا به اصطلاح “خفه خون” می‌گرفت و بازی اش را ادامه می‌داد.

نمی‌دانم واقعا چطور یک بازی غربی توانست در عرض چند سال متوالی کونامی به خواب رفته را به اصطلاح ناک آوت کند ولی هر چه که بود EA Sports آپرکاتی به کونامی زد که هنوز هم اثراتش را در بازی‌هایش می‌بینیم.جذب بازی‌کن های فوتبال دوستی که اسم “گیمر” بر روی خود می‌نهادند خیانتی بود در حق کسانی که پرو را می‌پرستیدند.یک سالی می‌شود که انتظار فوتبالی را می‌کشم که در آستانه‌ی نسل هشتم بتواند “واقعا” حس همان Winning Eleven را القا کند ولی آیا واقعا پرویی که ما 13 سال با آن خاطره‌ها داریم را می‌توان با موتورپایه‌ی استودیوی فاکس کوجیما بازی کرد؟ پرو و فاکس انجین؟! در طی این 13 سال خاطرات زیادی با پرو دارم و مطمئنا در آینده هم با شماره‌های بعدی خواهم داشت ولی پرو 14 تیر آخر اسلحه‌ی کونامی در این نسل است.یا با قدرت به میدان می‌آیید یا دیگر اسمی از پرو نمی‌بینیم.حقیقت همواره تلخ است…

یک قانون نانوشته در صنعت بازی‌های رایانه‌ای وجود دارد که می‌گوید: عناوینی که مهر راک‌استار گیمز بر روی آنها خورده باشند, هیچگاه بد نمی‌شوند. آنها یا همانند “مکس‌پین 3″ عالی هستند یا همچون “سرخپوست مرده: رستگاری” در صف شاهکاران قرار می‌گیرد. این قانون نانوشته در مورد جدیدترین ساخته‌ی راک‌استار یعنی جی‌تی‌ای 5 صدق نمی‌کند. چرا؟ زیرا این بازی یک شاخه‌ی دیگر به ساخته‌های این استودیو افزوده است و آن فراشاهکار است.

شینجی میکامی بعد از اتمام پروژه تفننی خود یعنی بازی اکشن «Vanquish» در سال 2009، با بازی جدید خود The Evil Within به ژانر خود یعنی “ترس و بقا” بازگشته است. گرافیک آخر نسلی، فضا های روانی و بیمارستانی، دشمنان اره به دست آن را مستقیما به قالب رزیدنت اویل شبیه کرده است. ما چیز هایی شبیه به بازگشت این موارد در بازی را از میکامی پرسیدیم.

خود را برای نبردی تمام عیار اماده کنید

ایا این میدان فراستبایتی شما را شگفت زده می کند؟

امروزه بازی های شوتر اول شخص طرفداران بی شماری دارند که باعث می شود عناوینی که در این سبک ساخته می شوند فروش خارق العاده ای داشته باشند, سود حاصل از این دسته عناوین دلیل بر این است که ناشران و مالکان فرنچایز سالانه یک نسخه از بازی را بسازند. اما «میدان نبرد ۴» مدت زمانی نسبتا زیادی در دست ساخت بوده است چرا که سال پیش «مدال افتخار» جایگاه یک بازی شوتر اول شخص را برای EA Games پر کرد گرچه در حد و اندازه های «میدان نبرد» یا حتی سایر نسخه های «مدال افتخار» نبود. هدف نسخه چهارم «میدان نبرد» اصلاح گیمپلی بخش تک نفره و ارتقاء بخش چند نفره است, اگر «میدان نبرد ۴» به هدف خود برسد مطمئن باشید که رقیبی جدی برای «ندای وظیفه: ارواح» خواهد بود. بازی برای اولین بار در نمایشگاه GDC رونمایی شد, اینبار بازی با موتورگرافیکی «فراست بایت ۳» که «دایس» از اَن بسیار تعریف کرده است ساخته می شود.

به بهانه‌ی عرضه‌ی نسخه‌‌ی رایانه‌های شخصی بازی رزیدنت اویل ۶ تصمیم گرفتیم که نقدی متفاوت در قالب یادداشت‌های کوتاه و جامعی بر تک تک کمپین‌های این بازی در حالت تک‌نفره منتشر سازیم. با این وجود، بین انتشار قسمت سوم و قسمت آخر از این یادداشت وقفه‌ای چند روزه افتاد که از این بابت پوزش می‌طلبیم و علاقه‌مندان را به مطالعه‌ی قسمت آخر دعوت می‌نماییم.

۴٫ کمپین ایدا وانگ